Streetlife

Na de muur en vanmorgen de grootste Lamatempel in Beijing staan al je zintuigen op scherp voor "de wereldwonderen", maar ondertussen gaat het leven in Beijing zijn gewone gangetje, wat overigens vind ik voor zo'n wereldstad laat op gang komt in mijn directe omgeving.
Het is rommelig en druk op straat, veel verkeer, veel fietsen (levensgevaarlijke electrische dingetjes die je nooit hoort aankomen), ze bellen en claxoneren wel heel veel. Vooral de auto's; er zijn stoplichten, maar dat werkt weinig ordenend; elk gaatje wordt gebruikt. De voorrangsregels komen er volgens mij op neer dat als je ook maar 5 cm voorligt op een andere weggebruiker heb je, neem je voorrang, ondanks zeebrapaden zijn voetgangers amper beschermd. Overal kleine winkeltjes, fietensenmakertjes (in een hokje van 50 bij 50 cm ligt hun materiaal, voor het hokje is hun werkplaats: op de stoep), handelaartjes, kookpotten op de stoep (ook in deze kou wordt er vaak buiten gekookt) en ze vinden het niet altijd leuk als je daar foto's van maakt. Tussen claxons en fietsbellen hoor je ook vooral veel gerochel en dan zie de fluimen al weer vliegen. Toch zijn de grote straten schoon, weinig troep, veel litterbakken, veel openbare toiletten. Zogauw je echter een hutong (een alley, steegje passeert zie je alleen maar troep, oude fietsen, riksjha's (in alle varianten), brommers,puin, afval, ingevallen huizen. En dan overal geurtjes, lekkere, scherpe, maar ook stank. Redelijk veel mensen dragen mondkapjes. Dikke mensen zie je amper, snap niet wat de vele Mc Donalds hier doen, het chinese eten is zoveel lekkerder en gevarieerder, soms wel scherp. Vanmiddag op het Tiannanmenplein een drukte van je welste, 30 % schat ik was "overheuidspersoneel", vooral politie, leger, traffic wardens. En dan natuurlijk overal poetsers, papierprikkers, al rijdend vanaf de fiets!En dan natuurlijk massa's opzichters en beambten in de metrostations, bushaltes -platforms, musea. De metro's zijn niet mooi maar wel zeer efficient en netjes gebouwd met duidelijke aanwijzingen ook in het engels, ook in de trein digitale en tweetalige schriftelijke en mondelinge uitleg waar je bent, etc. Reizen in de metro is echt een makkie.
Obelix zou vast zeggen: rare jongens die chinezen, als daar ooit een verhaal van hen geschreven en getekend zou zijn door Uderzo. Hygiene enerzijds hoog in het vaandel (in hotels, restaurants, in de trein liggen gratis condooms), overal bordjes, waarschuwingen, voorzieningen en tegelijkertijd zo'n onhygienische zooi. Ook rochelt nu de baliemedewerkster van het hotel en hoor ik haar ergens in spugen; dat bedoel ik dus in haar mmoi chinese kleedje. Je voelt je er bijna thuis.
Morgen is mijn plan met de trein naar Zhengzou, 689 km naar het zuiden, ik heb behoefte aan de zon. En howel die vandaag goed scheen sneed de wind de kou. Dadelijk eens met Freda van mijn stamcafe, hier tegenover, overleggen over treinvertrek, verloop en eventueel een hotel reserveren.
Vanmorgen lekker ontbeten op mijn bedje, 4 crackers met nog wat marmelade uit de trein, instantkoffie erbij en een muziekje: The allmannbrothers band (exile on mainstreet geloof ik; een dubbelalbum.) Jullie horen nog van me. Liefs en dank voor de reacties!