kopje soep

Er bestaan geen vaste etenstijden volgens mij in China en wat je voor ontbijt zou aan zien eet je net zo goed 's avonds en wat volgens mij toch echt avondeten is staat 's morgens dampend voor je neus, als je net wakker bent. In Noordchina vooral noodlles, hier in het zuiden is het meer rijst. De hele dag wordt er gegeten, binnen in de restaurants en buiten op straat op een krukje, op een baal of weet ik wat, of gewoon op de hurken (voeten plat op de grond en de kont op de hielen).. Het liefst eten ze "samen" grote groepen van soms 8 10 12 mensen, aan een grote ronde tafel, waarop een groot draaiblad staat met talloze vershillende gerechten. Voor zichzelf heeft ieder een kommetje rijst of een bowl net een soort soep, maar dan met veel noodlles en groenten erin. Soep eet je overigens als laatste(een digistief, waar ik meestal een calvados prefereer). Iedereen pikt met zijn sticks zijn hapje uit "the common plates". En dan de thee, iedereen in zijn eigen kommetje, bekertje of thermos kannetje. Heet water wordt voortdurend bijgeschonken. Wat ze niet willen doorslikken, wordt ongegeneerd uitgespuugd op tafel of op de grond naast je bordje of naast je stoeltje. En dan de hoeveelheden. Overdadig, overdadig, (dat kennen we ook een beetje van onze afhaalchinees); mij overkwam het al een paar keer. Kom je zo'n half open gesloten binbuit tentje binnen. Vragen ze, gebarend, met hoeveel personen je bent, en je wordt naar een tafeltje gedirigeerd, geduwd ... handjes licht tegen mijn rug duwend of vlak voor je voeten lopende en met vlakke hand een tafel aanwijzend. Drie mensen om je heen. Ik kies voor een koppie soep. Gebarend: één portie? Ja, één portie! Even later staat er een soepterrine voor mijn neus waar 10 mensen een flink bord soep uit kunnen halen!!. Bij de grote groepen blijft ook steeds veel over, als ze opstaan blijft er een ravage achter op de tafels en op de grond.
Er is ook nog, in grotere restaurants, een variant waar in de tafel een kookgat zit, vuurtje (uit een gtote gasfles onder de tafel) er onder. Je kunt dan of een roosterplaat kiezen of een kokend brouwsel waarin jij je gerechtjes kookt (BBQ, gourmet); ondertussen veel gekwebbel, veel plezier en luidruchtig.
Op straat eet je uit de stalletjes, of gewoon van een vuurtje op de bagagedrager van de fiets; alles gaat op stokjes, banaantjes, aardbeien, witlofblaadjes, bloemkool, vis, vlees, vleugeltjes, hartjes, niertjes, gekookte duiven(?)eitjes, je kunt het zo gek niet bedenken.
Eem keer was ik toch wel een beetje verbaasd. In een groot restaurant, meteen drie mensen op me af (alleen of met meer personen? Alleen gebaarde ik!) die mij in hun Chinese gewaden naar mijn plek dirigeerde... een aparte (!!) eetkamer, grote ronde tafel, zeker tien stoelen, keurig en volledig gedekt (alsof er een kerstdiner uitgeserveerd moest worden). Ik schoot spontaan in de lach en ging weg. Ook achter mij werd zeer luidruchtig gegiecheld!
Over het eten in China kun je boeken vol schrijven. Zelf kies ik op die ene "OmschakelMcDonals" na vooral chinees eten, soms wijs ik het aan bij buren, meestal van een fotomenukaart, vaak maar niet altijd ook in het Engels),In de youth hostels is het wel convenient bij het ontbijt: zwarte koffie en europees breakfast. Ik eet veel van de straat, ik bedoel ...En ik vind het eten geweldig, een keer heb ik de helft laten staan, te te te spicey!! Daar hielp geen witte rijst en bier tegenaan.