Voor Menno en Stijn ... kinderen in Azié

Dag lieve Menno en Stijn

Ik mis jullie wel erg hoor; ik heb wel weer heel veel zin om met jullie te lachen, te stoeien en jullie te kluiven. Ik denk ook veel aan jullie, vooral als ik de kinderen in deze verre landen zie. Daar wil ik jullie wel iets over vertellen.
De meeste kindjes hier zijn ontzettend lief en aardig, maar dat heeft papa jullie ook vast al verteld. Ze roepen hello sir, how are you, where do you come from. En ze willen soms met je op de foto. Hij had natuurlijk ook verteld over de twee meisjes in de bus waar we samen de hele nacht in zaten of eigenlijk lagen en probeerden te slapen. Opa voelde zich in het begin nogal ongelukkig maar Papa en die meisjes waren zo dapper en rustig dat Opa op het laatst ook lekker geslapen heeft. Ik kreeg wel een hele grote scheur in mijn broek, want het was er zo smal en gevaarlijk met scherpe stukken ijzer langs de stoelen. En daar moeten jullie niet om lachen hoor!!!
De meeste kinderen gaan hier ook naar school, wel veel langer op een dag dan jullie. De school begint al heel vroeg om half zeven en ze gaan pas naar huis als het 5 uur is geweest. De kinderen die naar school gaan hebben bijna altijd uniformpjes aan. Allemaal een witte bloes en een blauwe korte broek of rokje en een blauw stropdasje. En natuurlijk een rugzakje, voor de melk en het fruit. Ik denk trouwens niet dat het melk is, maar ik weet niet wat. Ze eten met stokjes en ze hebben ook altijd een bakje met rijst bij zich of noodles, dat is zoiets als bami of spaghetti.
Maar ik denk dat 2 of 3 van de 10 kinderen niet naar school gaan. Die leren dan ook niet om te schrijven, te lezen of te rekenen. Die moeten werken om aan geld te komen zodat ze eten kunnen kopen. Want heel veel mensen hebben het erg moeilijk omdat er zoveel armoede is. Je ziet ook heel veel kinderen bedelen, vaak alleen, maar soms ook met hun vader die in een rolstoel zit omdat hij geen benen meer heeft. Dat zie je heel veel omdat er nog niet zolang geleden hier veel oorlog was en veel mensen daardoor armen en benen zijn kwijtgeraakt. Ik heb soms kleine kinderen wel eens geld gegeven, maar 5 minuten later stonden dan 20 kinderen om me heen die ook geld wilden. Dat hadden ze aan elkaar doorverteld. Ik vind het ook wel erg moeilijk om niks te geven. Want voor 2 euro kunnen die kinderen een hele dag eten, terwijl we daar bij Papa in D’n Eetkaemer één pilsje van kunnen drinken. Dat zijn nogal grote verschillen hé.
Veel van die kinderen werken. Soms slachten ze kippen, maken vis, groente of fruit schoon, maken tapijtjes, kleren of ze verkopen zonnebrillen of boekjes of kaarten of dingen die ze zelf gemaakt hebben zoals armbandjes en kleedjes. Soms verkopen kinderen ook zichzelf zoals grote mensen dat zeggen. Dat doen die kinderen niet zelf en dat willen ze ook helemaal niet, maar dat moet dan van hun papa of mama. De kinderen moeten dan “lief zijn” voor een blanke toerist. Die moeten ze dan knuffelen en strelen en kussen. En papa en mama krijgen daar dan geld voor van die blanke man. En dat hebben ze weer nodig om eten te kunnen kopen, anders moeten ze allemaal honger lijden. Dat vond opa wel het ergste om te zien dat dat met kinderen gebeurt. Opa zou zo’n blanke toerist, uit Nederland of zo, het liefst een ontzettende schop onder zijn kont willen geven. En heel hard ook. Eigenlijk zouden die toeristen verboden moeten worden om naar deze landen te komen, maar ja dat is natuurlijk nog niet zo makkelijk. Aan opa kun je ook niet zien of hij echt op vakantie is of alleen maar met kleine kinderen wil ‘vrijen’. Kinderen zouden helemaal niet mogen werken. Die hebben recht op school en spel en muziek en vooral recht op zorg en bescherming van alle grote mensen.
Wat ik wel heel leuk vind van de meeste kinderen, is dat ze zoveel plezier hebben en zoveel lachen en ze zijn heel nieuwsgierig. Ze spelen ook veel (hebben jullie al geprobeerd te ‘voetballen’ met de pluimpjes die papa voor jullie had gekocht?). Ik denk dat dat best moeilijk is. Je ziet ook veel hoepels en touwtje springen. De meeste kinderen kunnen niet naar muziek- of sportles, Daar is meestal geen geld voor. Trouwens hoe vind je het honkballen Menno en zit jij al op zwemles Stijn?
Ik hoorde dat jullie bij oma een grote schans gebouwd hebben op de deel. Die kun je nu buiten bouwen natuurlijk. Ik geef jullie een dikke kus en een vette kluifknuffel en als ik straks thuis ben gaan we weer flink stoeien en de hut buiten verder afmaken. Ok? En misschien de auto van opa wassen.
Ik heb heel veel foto’s van kinderen in deze landen gemaakt. Als jullie dat leuk vinden dan maak ik daar straks een mooi fotoalbum van en kan ik er wat meer over vertellen als jullie dat willen horen. Misschien kun je dan aan de juffrouw vragen of jullie klas een projectje kan doen over de kinderen in Azië, zoals jullie dat vorig jaar ook hadden voor een dorpje in Afrika.
En Menno en Stijn, weet je nog uit de tekenfilm “Brother Bear”? Kenai begon in te zien dat de dingen niet altijd zijn wat ze lijken. Weten jullie het nog? Omdat Kenai ontdekte dat de moeder van Koda niet zijn broer Sitka wilde doden, maar haar kind Koda wilde beschermen. Daar moet opa wel veel aan denken als hij hier de kinderen in Azië ziet.
Liefs van opa en een dikke knuffel.