30 april koninginnedag of liberationday
Door: Albert
Blijf op de hoogte en volg Abert
28 April 2010 | Vietnam, Hanoi
30 april ….. Koninginnedag of Liberation Day?
Dat hangt er van af!
Voor elke Nederlander is het natuurlijk Koninginnedag en geen (?) Nederlander weet (meer) dat op die dag in 1975 Saigon werd bevrijd van de Viet Minh door de Noordvietnamese, communistische troepen van Ho Chi Minh: de Viet Cong.
Als Vietnamees is het dubbel: bevrijding door het Noorden of bezetting door het Noorden van het Republikeinse Zuiden door de commies. Vanaf die dag, 30 april 1975, heet Saigon officieel: Ho Chi Minh City (HCMC), maar geen Vietnamees praat over HCMC maar over Saigon.
Het is dus niet of, maar en!!!
Ik herinner me de beelden van helikopters, 1, 2 uur voor de officiële overgave, op het dak van de Amerikaanse ambassade die de laatste Amerikanen evacueren (een soldaat draagt het ronde bordje bij zich “US Ambassy”) en militairen die wanhopige Vietnamezen van de randen van de opstijgende helikopter afslaan. Ik herinner me beelden van helikopters die over randen van oorlogsschepen de zee werden ingekieperd. De beelden die ik me herinner worden wel makkelijk ondersteund door de beelden die ik al 2 dagen al zappend op de tv’s zie vanuit mijn hotelkamer.
Het is toch, maar zeker niet alleen de geschiedenis van ‘The American War’, op een of andere manier waarom het land me fascineert. Na China heeft Vietnam uitdrukkelijk mijn hart gestolen. Vietnam was een onderdeel van mijn leven in de jaren 60, 70. Zeker niet groot, niet opscheppen Albert, maar toch het was er wel. Het was een begrip. Het vertegenwoordigde opstand, protest, democratisering! Maar nu snap ik dat ik er toen eigenlijk niets van begreep. Ik deed gewoon mee. Je was tegen Amerika, voor de Vietcong, de broeders van de Khmer Rouge in Cambodja, de getrouwen van Mao Zhedong, volgers van Stalin, Lenin, Marx. En hoe brei ik dat recht met Salvador Allende (Chili). En overmorgen wil ik nog naar “de tunnels” (die stomme Amerikanen bouwden een basis om die tunnels op te sporen en te vernietigen en hadden jarenlang niet in de gaten dat ze 30- 40 meter onder hun hoofdkwartier lagen!!) en het WarMuseum. Misschien krijg ik antwoord op de vraag:
Waar sta ik? Communist, socialist, democraat, liberaal, nationalist, fascist, humanist, republikein, anarchist??? Of alles Salon …..fähig???? ….. Azië shufflet mijn geest. Ik word gek.
Dat hangt er van af!
Voor elke Nederlander is het natuurlijk Koninginnedag en geen (?) Nederlander weet (meer) dat op die dag in 1975 Saigon werd bevrijd van de Viet Minh door de Noordvietnamese, communistische troepen van Ho Chi Minh: de Viet Cong.
Als Vietnamees is het dubbel: bevrijding door het Noorden of bezetting door het Noorden van het Republikeinse Zuiden door de commies. Vanaf die dag, 30 april 1975, heet Saigon officieel: Ho Chi Minh City (HCMC), maar geen Vietnamees praat over HCMC maar over Saigon.
Het is dus niet of, maar en!!!
Ik herinner me de beelden van helikopters, 1, 2 uur voor de officiële overgave, op het dak van de Amerikaanse ambassade die de laatste Amerikanen evacueren (een soldaat draagt het ronde bordje bij zich “US Ambassy”) en militairen die wanhopige Vietnamezen van de randen van de opstijgende helikopter afslaan. Ik herinner me beelden van helikopters die over randen van oorlogsschepen de zee werden ingekieperd. De beelden die ik me herinner worden wel makkelijk ondersteund door de beelden die ik al 2 dagen al zappend op de tv’s zie vanuit mijn hotelkamer.
Het is toch, maar zeker niet alleen de geschiedenis van ‘The American War’, op een of andere manier waarom het land me fascineert. Na China heeft Vietnam uitdrukkelijk mijn hart gestolen. Vietnam was een onderdeel van mijn leven in de jaren 60, 70. Zeker niet groot, niet opscheppen Albert, maar toch het was er wel. Het was een begrip. Het vertegenwoordigde opstand, protest, democratisering! Maar nu snap ik dat ik er toen eigenlijk niets van begreep. Ik deed gewoon mee. Je was tegen Amerika, voor de Vietcong, de broeders van de Khmer Rouge in Cambodja, de getrouwen van Mao Zhedong, volgers van Stalin, Lenin, Marx. En hoe brei ik dat recht met Salvador Allende (Chili). En overmorgen wil ik nog naar “de tunnels” (die stomme Amerikanen bouwden een basis om die tunnels op te sporen en te vernietigen en hadden jarenlang niet in de gaten dat ze 30- 40 meter onder hun hoofdkwartier lagen!!) en het WarMuseum. Misschien krijg ik antwoord op de vraag:
Waar sta ik? Communist, socialist, democraat, liberaal, nationalist, fascist, humanist, republikein, anarchist??? Of alles Salon …..fähig???? ….. Azië shufflet mijn geest. Ik word gek.
-
29 April 2010 - 15:11
Harry:
Hoi Albert,
Ontroerend zoals je je ervaringen beschrijft in Oost-Azië. Ik kan me voorstellen dat je ervan gaat duizelen. Soms voel ik ook een soort schaamte, de westerse decadentie t.o.v. de armoede daar, en wij maar klagen, en de mensen daar maar vriendelijk zijn en hun bestaan gelaten ondergaan. Intriest dat vaders hun jongen uitlenen om aan geld te komen, onvoorstelbaar, hoeveel armoede en honger moet je dan hebben? Hoe voel je jezelf daaronder, voel jij je niet aangestaard op straat, op een terras of bij het boeken in een hotel als Europese viezerik? Of kan de bevolking goed inschatten wat een echte, goede toerist is. Misschien ben je wel geen echte toerist, en ben je daar omdat je je erg verwant voelt met deze arme mensen, zonder goed te weten hoe je het kan verbeteren. Albert, respect dat je dit allemaal wilt ondergaan, ik durf niet te zeggen nog veel plezier op je verdere reis. Probeer te genieten van al het moois wat deze landen en mensen te bieden hebben, en geef ze svp het gevoel en bewijs dat er ook goede mensen uit het westen komen.
Ik bedenk nu trouwens dat de evolutieleer van Darwin aangepast moet worden, want dat de mens zich ontwikkeld heeft uit een dier is moeilijk voor te stellen. Geen beest is zo beestachtig als mensen kunnen zijn. -
29 April 2010 - 20:03
Margôt:
Dag Albert, je zocht avontuur en dat krijg je volop. Kun je er nog meer van hebben momenteel? Leuk om de vele indrukken met ons te delen. Eens een leraar altijd een leraar! Met de dag lijk je in je rol van onze geschiedenisleraar én geweten te groeien. Ook genieten hoor!!! Had een paar dagen voor je verhaal over o.a. de Mekong een documentaire erover gezien. Prachtig, dat ik nu ook de beelden bij je verhaal kon opduikelen. Indrukwekkend op het beangstigende af, dat vond ik wel.Wel zo comfortabel, hoor, zo'n stoel en TV. De ongemakken van het reizen zijn momenteel voor jou. Enfin, bij thuiskomst zullen we nog wel het een en ander over je reis vernemen, vermoed ik zo. Misschien is tegen die tijd half Europa wel failliet....Nou....nog even het beste ervan blijven maken en een fijne tijd met Noor en dan weer weerzien.....lieve groeten........... -
30 April 2010 - 20:18
Hanny:
Hallo Albert,
Had al een lang even je reis niet meer gevolgd maar nu heb ik je laatste vijf verslagen achter elkaar gelezen. Sommige stukjes heb ik over geslagen omdat ik die voor nu even te heftig vond. Later zal ik die over lezen en dan ook alles.
Jij was in de jaren 60 en 70 al politiek actief en ik zat toen in een heel andere wereld. Mijn politiek bewustzijn is later meer en steeds meer ontwikkeld geraakt wat ook weer samenhing met andere meer bewuste keuzes die ik ben gaan maken. Al die verschillen!
jij nog een goede reis verder wat je ook ziet en een goede tijd met Noor.
Hanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
